Benim sevgililerim portakala benzer

Zaman geçer. Bob Marley’in saçlarından denizci halatı yapılır. Hatta utanmazlar, Janis Joplin'in o ufacık göğüslerini silikonla büyütüp meyveli soda yaparlar da şişeye karpuzlu yazarlar. Hiç bir uyarı koymazlar üzerine, kalori hesabı bile yapmazlar. Utanmazlar..

Zaman geçer.... Zaman üzerimden geçer.. Tecavüze, suratıma photoshop'la sahte gülücükler takıp, biraz da ses efekti ekleyerek porno süsü verir... Filmim çok satanlar listesinde tavan yapar.. Tavan sesini çıkarmaz..

Kimse rahat bırakmaz beni... İçine boşaldığım herkes tepki olarak beynini bana kusar, içine boşaldığım tüm kadınlar artık iki kişiyiz diye sosyalleştiklerini zannederler. Spermlerim hükümet kurar. İlk gen soruyla genleri bozulur.. Düşerler..

Sevgilim şizofreni taklidi yapar. Sevgilim portakal taklidi yapar. Sevgilim portakal taklidi yapar da, portakalım sevgili taklidi yapamaz. Portakalım beni içine alamaz, içi parçalanır. Ben sevgilimin değerini daha iyi anlarım.

Çünkü sevgilim turuncu giyinir de, portakalım asla ten rengine bürünemez.. Ben sıkıldıkça portakalı soyarım, baş ucuma koyarım..

Ben bu hayattan sıkılıp ne zaman metaforlara sığınsam, hayat tüm metaforlarıma ültimatom yollar, hatta çekinmez nota çeker.

En sevdiğim nota mi minördür.

En sevdiğim metafor portakaldır.

En sevdiğim portakal sevgilimdir.

Benim sevgilim çoğu zaman portakala benzer... metafor değildir. ..

Sevgilimi soydumm, baş ucuma koyydumm.. tray lay lay...